Wico Ypma overleden, zomer 1994

Via zijn dochter zijn we te weten gekomen dat Wico al vrij jong (30er?)  is overleden.

Ik zal kijken wat ik uit de e-mail berichten kan halen.

Lars heeft nog enige informatie gegeven.

Meer over hem is te vinden op de website http://wicoypma.wordpress.com/:

Zijn dochter Annick schrijft over hem:

• 21-12-1954 geboren te Amsterdam
• Heeft op het HBS in Beverwijk gezeten
• Tijdens zijn studie in Delft lid van de Rugby vereniging Thor
• Tijdens zijn studie in Delft heeft hij ook een paar weken gestudeerd op een universiteit in America
• In 1979 afgestudeerd aan de TU Delft in Werktuigbouw
• Dienstplicht bij de Landmacht
• Heeft bij ESSO gewerkt tot 1988
• Heeft van 1988 tot 1994 gewerkt bij General Electric Plastics, Bergen op Zoom
• In 1994 overleden.

Ik hoop dat u me kunt helpen.U kunt eventueel contact met mij opnemen via mijn e-mailadres: annickypma@hotmail.com . Bedankt alvast.

Uit de verhalen rond Wico een paar citaten:

Wico en ik werden op een heel eenvoudige manier vrienden: we zaten in de eerste klas van de HBS naast elkaar. Bovendien reden we grotendeels dezelfde route van en naar school. Al snel kwam ik bij de familie Ypma thuis, aan de Van Meelstraat in Beverwijk. Wico kwam ook wel bij ons, maar we kwamen vaker samen bij hem. Hij had namelijk een waanzinnig mooie racebaan van het merk Carrera, echt topspul. Kijken hoe hard je kon zonder de bocht uit te vliegen, springschansen maken, heel erg leuk.

Wat ik me ook nog erg goed herinner is dat we pijltjes op elkaar hebben geschoten. Klinkt gevaarlijk, maar viel mee. Wico had een blaaspijp, waarmee je pijltjes met een zuignap kon afschieten. Ons eerste doel was op een deur. We merkten dat je er akelig precies mee kon richten, dus we gingen beurtelings voor de deur staan en moesten vlak langs elkaars lijf schieten. Het bleek zo precies te kunnen dat we op een gegeven moment een duikbril hebben opgezet en daarop hebben geschoten. Ging uitstekend, geen van ons beiden heeft ooit gemist.

Ik herinner me ook dat we een paar keer op de fiets naar Haarlem gingen. Dat was de stad waar ze vandaan kwamen, die kende hij goed. Hoofddoel was winkels kijken, denk ik. Vast bezoek was Aurora Contact, een winkel voor elektronica-onderdelen, daar had Wico veel interesse voor.

We hebben ook samen geprobeerd te musiceren. De combinatie van piano (Wico) en altfluit (ik) gaf niet zoveel mogelijkheden. Wico speelde erg goed, hij was behoorlijk ver en hij speelde met veel gemak. Had hij duidelijk van zijn muzikale vader, die Hammond orgel (en ik denk ook piano) speelde.

Wico herinner ik me erg duidelijk. Ik zie nog hoe hij keek, hoe z’n oogopslag was, hoe hij lachte, hoe hij praatte. Aardig, rustig, zelfverzekerd. Iets aarzelend in z’n optreden. Niet omdat hij verlegen was (was hij misschien een klein beetje), maar omdat hij zich tijd gaf om na te denken voordat hij wat zei. Hij kwam dan ook erg slim en verstandig over. Zeker geen nerd, gewoon een behoorlijk briljante jongen. Erg goed in de betavakken. Vrolijk, goed gevoel voor humor. Als je je ergens mee vergiste moest hij er altijd erg om lachen, beetje leedvermaak. Een beetje plagen kon hij ook wel.

Wico’s ouders herinner ik me als erg lieve mensen. Z’n moeder was erg hartelijk en belangstellend. Ik kreeg van haar altijd de opdracht mee m’n ouders de groeten te doen, dat vond ik bijzonder. Wat ik me ook herinner: Wico en z’n moeder konden lekker knuffelen en volgens mij noemde ze hem dan Pluis. Van Wico’s moeder herinner ik me ook haar warme muzikale stem in combinatie met haar Twentse accent, dat klonk erg leuk. Wico’s vader was open en humorvol. Ik zie een brede glimlach voor me. Van z’n vrolijke zus Trudy weet ik nog wat ze later beslist wilde worden: wilde dierentemster in Afrika.

Het contact met Wico is in de eerste klas het sterkst geweest en gaandeweg de school verminderd, vooral nadat we na het derde jaar binnen de school een andere kant op gingen: hij koos voor hbs-B (exacte vakken), ik voor HBS-A (talen). Na de school hebben we elkaar nog twee keer gezien, denk ik. Beide keren spraken we af, met Kees ten Broek en Bert Roosien, bij The Old Bell op het Rembrandtsplein, om bij te praten. Dat was heel plezierig. Wico studeerde toen in Delft en had een vriendin, Els.

In die jaren ben ik ook Wico’s ouders nog eens tegengekomen. Die waren inmiddels verhuisd naar de wijk Zwaansmeer in Beverwijk. Ik ben nog een avondje bij ze langs geweest. Wico was er toe niet bij. Het was een fijn bezoek. Daar houdt in mijn leven de lijn Wico Ypma op.

—————–

Ik zat samen met o.a. Lars bij Wico in de klas. Ik kan je niet heel veel vertellen, maar wellicht is mijn herinnering aan je vader toch fijn voor je.

Wico was een heel aardige en vriendelijke jongen, voorkomend en belangstellend. Hij was ook een knappe jongen met zijn fijne gezicht en donkere haren. Hij was intelligent en deed echt mee in de klas, al was hij soms wel een beetje verlegen, herinner ik me.
We hadden wel een bijzondere band, Wico en ik, gezien onze achternamen. Bij belangrijke en ook bij onbelangrijke zaken was ik de 1 na laatste die genoemd werd en Wico de allerlaatste. We waren vaak met zijn tweeën nog aan het wachten, terwijl steeds meer anderen uitslagen en cijfers en opdrachten kregen.
Zo ook bij het eindexamen. Er leek geen eind te komen aan het alfabetisch opnoemen van zo’n 90 (?) namen van al dan niet geslaagden……Wico en ik stonden bij elkaar te wachten en toen eindelijk mijn naam en direct daarna die van Wico klonk (beiden geslaagd!) waren we zo blij en feliciteerden we elkaar met een dikke knuffel.

—————–

Mijn vriendschap met Lars gaat terug naar de middelbare school, het Gemeentelijk Lyceum in Beverwijk, en in die periode was ik ook bevriend met jouw vader. We zaten drie jaar bij elkaar in de klas, de schooljaren 1967-1968, 1968-1969 en 1969-1970.  Lars, Cees ten Broek, jouw vader en ik vormden een soort vriendenclubje, dat min of meer uit elkaar viel toen Lars, Cees en ik bij de verplichte keuze aan het eind van het derde jaar voor het talen- en boekhoudpakket kozen, terwijl Wico koos voor wiskunde en de andere exacte vakken.
Wico was de vriend met wie ik de eerste paar jaar het meeste optrok. Hij was rustig en bijzonder aardig, sportief, goed op school, makkelijk in de omgang en met een aanstekelijke lach. Ik kan me niet voorstellen dat er überhaupt mensen zijn geweest die hem niet mochten. Het was gewoon een prima jongen. Het gekke is dat ik eigenlijk helemaal geen bijzondere verhalen over hem heb. Maar aan de andere kant was dat misschien ook wel hoe onze vriendschap in elkaar zat. We deden geen spectaculaire dingen. We voetbalden soms, praatten over school en muziek en hadden gewoon een heel plezierige vriendschap.
Ik heb begrepen dat Lars je een redelijk uitvoerige mail gestuurd heeft en dat was goed om te horen. Lars heeft niet alleen een uitstekend geheugen, hij is ook gewend om dingen op te schrijven. Dat betekent dat ik me met een gerust hart bij Lars kan aansluiten. Want natuurlijk hebben we grotendeels dezelfde herinneringen aan Wico en ik denk niet dat ik veel kan toevoegen.
Behalve de herinneringen die met school te maken hebben, herinner ik me nog wel wat dingen van Wico thuis. Aan zijn vader heb ik jammer genoeg geen herinnering, die was aan het werk op de momenten dat ik na school met Wico mee naar huis ging. Maar zijn moeder zie ik nog zo voor me. Ik weet nog dat ze ‘s avonds wel eens gymnastieklessen voor volwassenen gaf. Verder herinner ik me zijn zuster Trudy, een Dalmatiër hond (Hera) en een andere vriend van Wico die verderop bij hem in de straat woonde (Wijnand?).

Lars, Cees, Wico en ik hadden het plan om in de zomer van 1969 en soort fietsvakantie te houden,  met overnachtingen in jeugdherbergen. Toen het jeugdherberg verhaal uiteindelijk niet doorging, haakte Lars af, maar Wico, Cees en ik zijn samen op ”Tienertoer” geweest. Acht dagen lang onbeperkt met de trein door Nederland, voor vijfentwintig gulden per persoon. In die periode gingen we elke dag naar een andere (‘verre’) bestemming, maar de overnachtingen waren gewoon thuis. Ik herinner me reisdoelen als Den Haag, Utrecht, Rotterdam (Euromast en havens), Eindhoven (Evoluon, een vaste expositie over de voortschrijdende techniek, in een futuristisch gebouw dat nog het meest op een vliegende schotel leek), Middelburg, Den Helder en Amsterdam. In Amsterdam gingen we ook nog op bezoek bij de oma van Cees en ik weet nog goed dat er op dat moment tv-beelden waren van de eerste keer dat er een mens voet op de maan zette.

___________________________

Ik heb 5 jaar samen met Wico op de HBS gezeten, de eerste jaren in tijdelijke gebouwen aan de Brederodelaan in Beverwijk. De school heette toen “Gemeentelijk Lyceum” te Beverwijk. In de vierde klas zijn we verhuisd naar de van Riemsdijklaan in Beverwijk, er werd gefuseerd met een andere school die Openbare Scholengemeenschap ging heten. Dat was voor Wico erg dichtbij, hij woonde min of meer om de hoek. We deden in1972 eindexamen. We hebben niet alle jaren bij elkaar in de klas gezeten, ik denk pas in de 4^e. We zijn samen naar een aantal voorlichtingsdagen in Delft geweest en zijn daar ook in 1972 gaan studeren.
In de zomer van het eindexamen ben ik nog een weekend mee geweest met zijn ouders op de boot naar de Kaag. Daar werd meestal in een sloot bij Warmond aangelegd om het weekend door te brengen. Ik weet ook nog dat mijn moeder gym had bij de moeder van Wico.

______________________

Het was bloedheet in de laatste weken van zijn leven, hij at niet veel meer, soms wat vruchten, zoals stukjes meloen, dat vond hij erg lekker. Voor Wico betekende zijn dood een einde aan een lijdensweg.